W dniu 06.04.2019r. Wspólnota
Przyjaciele Oblubieńca przeżywała Dni Skupienia w Hebdowie (woj. małopolskie).
Był to czas podsumowujący dotychczasową formację, zawartą w ramach programowych
odpowiedzialności rozpatrywanej w trzech wymiarach: odpowiedzialności za wiarę,
rodzinę i Wspólnotę. Wydarzenie to odbywało się w Hotelu Św. Norberta w
Hebdowie.
Pierwsza konferencja dotyczyła odpowiedzialności
za wiarę, którą wygłosiła administrator Wspólnoty Edyta Kocur. Istotę odpowiedzialności oparła na słowach Św.
Pawła „Cóż masz czego byś nie otrzymał?” (1 Kor 4,7). Tym samym
uświadomiła nam, że wszystko, co mamy jest darem. Także wiara. Jest to, jednak trudny
dar. Dlatego też wymaga pielęgnacji i wzmacniania przez Sakramenty. Wiara wiąże
się z wypełnianiem Słowa Bożego i świadectwo życia. Wskazując na poszczególne postacie z kart Pisma Świętego wyjaśniała,
co to znaczy być odpowiedzialnym
za wiarę. I tak oto Św. Józef ufa Bogu, nawet wtedy, gdy Bóg przemawia do niego we śnie
(Mt 2, 13-15). Innym przykładem dojrzałej formacji jest Eleazar, który znał Pisma i jak przystało na pobożnego Żyda nie naruszył Prawa Bożego nawet w obliczu śmierci. Swoją zdecydowaną postawą dał wzorowe świadectwo towarzyszom (2 Mch 18- 31). Jezus nam daje przykład odpowiedzialności gdy wystawiony na próbę i podjudzany przez faryzeuszy o płacenie podatków, decyduje się zapłacić, mimo iż nie musi tego robić. Czyni to po to, aby dać przykład jak należy postępować. (Mt 17, 24-27) Jak przystało na uczniów Jezusa, nasze zachowanie ma być przejrzyste i spójne z wiarą. Mamy tak żyć, aby ludzie którzy nas widzą mogli chwalić Boga. To właśnie Bóg nam stwarza warunki, żebyśmy mogli wyrażać swoją wiarę. Możemy to robić tylko w jedności z Nim.
za wiarę. I tak oto Św. Józef ufa Bogu, nawet wtedy, gdy Bóg przemawia do niego we śnie
(Mt 2, 13-15). Innym przykładem dojrzałej formacji jest Eleazar, który znał Pisma i jak przystało na pobożnego Żyda nie naruszył Prawa Bożego nawet w obliczu śmierci. Swoją zdecydowaną postawą dał wzorowe świadectwo towarzyszom (2 Mch 18- 31). Jezus nam daje przykład odpowiedzialności gdy wystawiony na próbę i podjudzany przez faryzeuszy o płacenie podatków, decyduje się zapłacić, mimo iż nie musi tego robić. Czyni to po to, aby dać przykład jak należy postępować. (Mt 17, 24-27) Jak przystało na uczniów Jezusa, nasze zachowanie ma być przejrzyste i spójne z wiarą. Mamy tak żyć, aby ludzie którzy nas widzą mogli chwalić Boga. To właśnie Bóg nam stwarza warunki, żebyśmy mogli wyrażać swoją wiarę. Możemy to robić tylko w jedności z Nim.
Centralnym punktem Dni Skupienia
była Adoracja Najświętszego Sakramentu i Msza Święta. Mszę Św. odprawił duszpasterz
wspólnotowy o. Tomasz Jędruch, który wygłosił konferencje na temat
odpowiedzialności za Wspólnotę. Jak zaznaczył o. Tomasz, to Słowo Boże jest podstawowym
elementem, które daje życie Wspólnocie. Zanik Słowa powoduje obumarcie
Wspólnoty. Nieodłącznym elementem Słowa jest także wspólna Eucharystia. To stanowi
formację człowieka. Odpowiedzialność za wspólnotę to także prostolinijność
przejawiająca się we: wzajemnym szacunku, uprzejmości, miłości i wspieraniu siebie
nawzajem. Służba i posłuszeństwo są dwoma kierunkami odpowiedzialności za wspólnotę. Wzorem jest Jezus, który jest posłuszny woli Ojca, a także przyszedł po to, aby służyć.
Trzecia konferencja dotyczyła odpowiedzialności
za rodzinę. Głoszącym był Marek Szela. Swoje nauki rozpoczął od odpowiedzialności
za rodziców fragmentem Mądrości Syracha
(Syr. 3, 1-16). Dalsza część konferencji ujęta była w formę drogi krzyżowej.
Motywem tej Konferencji były słowa pieśni: „W Krzyżu zbawienie” i prowadząc
nas przez poszczególne stacje wskazywał na Jezusa jako punkt odniesienia w każdej
sytuacji, która spotyka rodzinę. To,
właśnie Jezus, Tym, który czyni rodziną piękną. W chwilach kryzysów możemy
poznać Boga, który jest większy od naszych słabości. Życie z Jezusem to także
poświęcenie dla rodziny, cicha, pokorna służba i posługa miłością. Wytrwałość
aż do końca. Życie i zmartwychwstanie w Jezusie, bowiem to Jezus jest Tym,
który daje życie. Na zakończenie głoszący zaznaczył, że droga krzyżowa to piękne
i bolesne chwile. Aby iść trzeba mieć perspektywę celu. Tym celem jest świętość
rodziny. Konferencja była bardzo poruszająca i sprzyjała refleksji.
Klamrą spinającą wszystkie trzy wymiary odpowiedzialności jest Jezus Chrystus.
Poza wymiarem duchowym był
czas na integracje wspólnotową i agape przy grillu. I nawet wiosenny
deszcz nie zdołał zmącić panującej zewsząd radosnej atmosfery.